پارادوکس

عمری چکش برداشتم و بر سر میخی روی سنگ بود کوبیدم،اکنون میفهمم که هم چکش خودم بودم هم میخ و هم سنگ!

فلسفه‌ی اصلی ام در زندگی، اجتناب از آدم‌ها تا جای ممكن بود ، هرچه كمتر آدم می ديدم حالم بهتر بود !

میان این مردمان عجیب و غریب زندگی میکنم هیچ وجه اشتراکی بین ما نیست من از زمین تا اسمان با آنها فرق دارم ولی ناله ها،سکوت ها،فحشها،گریه ها و خنده های این ادمها همیشه خواب مرا پر از کابوس میکند

برای من قیافه های اینجا، سر و صدایش، عقاید و افکار و هنر و افتخاراتش وحشت دائمی است، کابوس است.

تنهایی از آن نیست که آدم کسانی را در اطراف نداشته باشد، از این است که آدم نتواند چیزهایی را منتقل کند که مهم می پندارد،از این است که آدم صاحب عقایدی باشد که برای دیگران پذیرفتنی نیست.اگر انسانی بیش ازدیگران بداند، تنها می شود!

ما کاملاً بی آلایش، پاک و ساده به دنیا می آییم، اما دنیا شروع به ترسیم طرح و نگارهایی در لوح سفید آگاهی ما می کند؛ شروع به شکل بخشیدن به ما می کند؛همه کس را آلوده و مسموم می کند تا وقتي کودک به اندازه اي رشد يابد که بتواند مستقل فکر کند دنيا او را ويران مي سازد تا آن زمان او را معلول و از کار افتاده مي کند زير بغل او عصاهايي قرار مي دهد تا قادر نباشد روي پاهاي خودش بايستد،تا فراموش کند رأي و نظر خويش را بکار گيرد

رندی دیدم نشسته بر خنگ زمین

نه کفر و نه اسلام و نه دنیا و نه دین

نه حق نه حقیقت نه شریعت نه یقین

اندر دو جهان کرا بود زهره این؟

دلم در بند تنهایی بفرسود

چو بلبل در قفس روز بهاران

هلاک ما چنان مهمل گرفتند

که قتل مور در پای سواران

قومی متفکرند اندر ره دین

قومی به گمان فتاده در راه یقین

میترسم از آن که بانگ آید روزی

کای بیخبران راه نه آنست و نه این

یکی از دوستان محبت کردن و آدرس زیر رو بهم دادن ،از این به بعد میتونید من رو در آدرس زیر دنبال کنید ،با اینکه از وبلاگ دوستان خیلی ها حذف شدیم ولی خب به هر حال توی بلاگفا فقط یه نفر پارادوکس هست و اون یک نفر منم .

روی لینک زیر کلیک کنید

http://paradox.blogfa.com/